Za jedną z najprostszych metod spawalniczych uchodzi spawanie MMA. Jej zastosowanie nie wymaga specjalistycznych umiejętności, a przystosowane do niej spawarki radzą sobie z szerokim zakresem materiałów i są w stanie działać nawet w trudnych warunkach. Łączenie metali w tym przypadku nie obędzie się jednak również bez zastosowania odpowiednich elektrod. Chodzi o elektrody otulone, należące do elektrod topliwych, które skracają się wraz z ich zużyciem. Na rynku znajdziemy jednak kilka rodzajów takich elektrod, a od ich użycia w dużym stopniu zależą efekty naszej pracy. By spoina zyskała zakładane właściwości, trzeba odpowiednio dobrać elektrodę.
Czym charakteryzują się elektrody otulone?
Elektrody otulone, których używa spawarka MMA są zbudowane z metalowego rdzenia oraz otuliny, która może być wykonana z różnych materiałów. Rdzeń wystaje przy jednym z końców elektrody – to jej część, którą umieszcza się bezpośrednio w spawarce. Na drugim końcu znajduje się charakterystyczna, czarna główka, która pomaga w zajarzeniu łuku spawalniczego.
Wybierając elektrodę, spawacz powinien zwrócić uwagę nie tylko na rodzaj spawarki mig mag lub mma ale również na średnicę elektrody, która jest zazwyczaj bezpośrednio powiązana z długością – producent spawarek i akcesoriów spawalniczych musi przestrzegać w tej kwestii normy PN-EN 20544. Poszczególne elektrody różnią się również grubością otuliny.
Rodzaje elektrod otulonych i ich właściwości
Elektrody, muszą być odpowiednio przechowywane. Z jednej strony końcówki do spawania są bowiem narażone na uszkodzenia mechaniczne. Z drugiej są podatne na zawilgocenie, dlatego w większości przypadków trzeba zwrócić baczną uwagę na to, by zabezpieczyć dla nich odpowiednio suche miejsce – wilgoć mogą wchłaniać nawet z powietrza. A to właśnie elektrody mają duży wpływ na kształt i jakość otrzymywanego spoiwa. Ich właściwości zależą od składu otuliny otaczającej rdzeń.
Elektrody z otuliną rutylową
Elektrody tego typu na rynku oznacza się literą R. W skład ich otuliny wchodzi rutyl i odtleniacze. Ta pierwsza substancja to pospolity w przyrodzie minerał – dwutlenek tytanu. Elektrody rutylowe są używane zdecydowanie najczęściej i uważa się je za najbardziej uniwersalne. Jakie spoiwo otrzymamy po pracy z ich zastosowaniem? Spoina będzie estetyczna, ale także w sporym stopniu podatna na pękanie.
Elektrody z otuliną zasadową
To elektrody oznaczane literą B. Otulina otaczająca rdzeń jest w tym przypadku wykonana z połączenia fluorytu, węglanu wapnia oraz magnezu. Spoiwa wykonywane z udziałem elektrod zasadowych nie są tak kruche, a bardziej elastyczne, dlatego nadają się do łączenia konstrukcji, które muszą wytrzymać spore naprężenia. Łączenia będą wysoce odporne na pękanie.
Elektrody z otuliną kwaśną
Należy ich szukać pod oznaczeniem A. W składzie otuliny znajdują się tutaj tlenki żelaza połączone z odtleniaczami. W tym przypadku głównym atutem spoiny będą walory estetyczne, łączenie powinno być bowiem gładkie i płaskie. Spoiny będą jednak mniej wytrzymałe, a zarazem podatne na wewnętrzne pęknięcia.
Elektrody z otuliną celulozową
Oznacza się je literą C. W ich otulinie znajdziemy mączkę drzewną, odtleniacze i celulozę – ta ostatnia może stanowić maksymalnie 30 procent składu. Elektrodami celulozowymi można spawać nawet w trudnych warunkach, ale powstające spoiwa będą sztywne i mało plastyczne. Przeważnie takie łączenia wykorzystuje się przy spawaniu rur.
Inne typy elektrod
Cztery powyższe rodzaje elektrod są zdecydowanie najczęściej używane. Na rynku można jednak również znaleźć tzw. elektrody specjalne, łączące np. właściwości elektrod rutylowych i kwaśnych. Warto także wspomnieć o oznaczanych literą O elektrodach utleniających, w których podstawę otuliny stanowią tlenki żelaza i manganu.
